خواص غذایی و دارویی مارچوبه

مارچوبه یک گیاه مغذی محسوب می‌شود. یک فنجان از آن فقط ۲۷ درصد کالری دارد و محتوای چربی اشباع ، کلسترول و نمک آن صفر درصد است. کل کربوهیدرات آن دو درصد و فیبر غذایی آن ۱۱ درصد است. مارچوبه سرشار از منیزیم ، نیاسین ، فسفر ، پتاسیم ، پروتئین ، ریبوفلاوین ، سلنیم ، تیامین ، روی ، فیبر و ویتامین‌های A، B، C و E می‌باشد

  این گیاه منبع بسیار خوبی از اسید فولیک است. یک وعده حاوی شش مارچوبه تازه پخته شده یک گرم فیبر ، ۴۹۰ واحد ویتامین A ، ۱۰ میلی‌گرم ویتامین C و ۱۳۱ میکروگرم اسید فولیک دارد.
بهترین راه مصرف مارچوبه به حالت پخته است. ارزش غذایی انواع کنسروی به نصف تقلیل می‌یابد بنابراین مصرف تازه آن توصیه می‌شود.
به هنگام خرید در پی ساقه‌های سبز روشن باشید. از مصرف ساقه‌های پلاسیده و مارچوبه‌ای که جوانه‌هایش باز شده‌اند اجتناب کنید.

فرآیند پخت

کلروفیل، پیگمانی که باعث سبزی گیاهان می‌شود، به اسید حساس است. با پختن مارچوبه، کلروفیل آن با اسیدهای موجود در آن یا در آب پخت واکنش شیمیایی داده فئوفتین تشکیل می‌دهد که به رنگ قهوه‌ای است.
در نتیجه مارچوبه پخته رنگ زیتونی دارد. با افزایش سرعت پخت می‌توان از این واکنش جلوگیری کرد و زمانی برای واکنش کلروفیل و اسیدها باقی نگذاشت یا آن که می‌توان مقادیر زیاد آب را به کار برد تا اسیدها رقیق شوند و راه سوم این است که در ظرف را برداریم تا اسیدهای فرار از آن خارج شوند.
فرآیند پخت بافت مارچوبه را نیز تغییر می‌دهد. به طوری که محتوای آب سلول‌ها خارج شده و شکل آنها به هم می‌ریزد. افزودن نمک به هنگام پخت این روند را کند می‌کند.
برای ترد نگه داشتن مارچوبه، آن را در یک دستمال مربوط بپیچید و سپس در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. سرما نیز به حفظ ویتامین‌های موجود در آن کمک می‌کند.
در دمای ۳۲ درجه فارنهایت یا صفر درجه سانتی‌گراد همه محتوای اسید فولیک خود را به مدت دو هفته و ۹۰ درصد ویتامین C را تا پنج روز حفظ می‌کند. در حرارت اطاق، مارچوبه ۷۵ درصد اسید فولیکش را در مدت سه روز و ۵۰ درصد ویتامین C را تا ۲۴ ساعت از دست می‌دهد.
اثرات گسترده مربوط به آن این است که پس از مصرف، ترکیب گوگردی متیل مرکاپتان که یک محصول زائد بودار است از طریق ادرار دفع می‌شود.
خوردن مارچوبه با تاثیر ضدانعقادها که نقش رقیق‌سازی و انحلال لخته‌های خونی را دارند ، تداخل می‌کند زیرا سرشار از ویتامین K است که به طور طبیعی توسط باکتری‌های روده تولید می‌شود و مقدار کافی از آن به انعقاد خون کمک می‌کند.